Ο περιφερειακός Σύμβουλος Ανατολικής Αττικής, Γιάννης Σμέρος, με αφορμή την επίσκεψη των αξιολογητών της UNESCO στο δήμο Λαυρίου στους οποίους θα παρουσιαστεί το Γεωπάρκο Λαυρεωτικής με στόχο την ένταξή του στο Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων, ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, στηρίζει και χαιρετίζει την πρόταση.
Παράλληλα, αναδεικνύει τόσο τις τωρινές προσπάθειες από το Δήμο Λαυρεωτικής, το Δήμαρχο Δημήτρη Λουκά και τους δημοτικούς συμβούλους, όσο και τις παλαιότερες αξιέπαινες προσπάθειες που έχουν γίνει από διάφορους φορείς, για την ένταξη στο παγκόσμιο δίκτυο γεωπάρκων και στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, αντίστοιχα.
Επισημένοντας, ότι εφόσον ο στόχος τώρα επιτευχθεί, το Λαύριο και η ευρύτερη περιοχή θα έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν ένα σημείο αναφοράς που λείπει όλα αυτά τα χρόνια.
Να σημειώσουμε, ότι η έντονη κινητοποίηση που παρατηρείτε τον τελευταίο καιρό από τους αρμόδιους φορείς της πολιτείας για το θέμα της ένταξης της αρχαίας και νεότερης μεταλλευτικής Λαυρεωτικής στα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, παρακινήθηκε από συγκεκριμένες ενέργειες και το ζωηρό ενδιαφέρον πάρα πολλών φίλων και λάτρεις του Λαυρίου, που εκδηλώθηκαν πριν ένα χρόνο περίπου με πλήθος αναρτήσεων σε εξειδικευμένα Blogs στο INTERNET και με επιστολές προς την πολιτική ηγεσία.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο χαρακτηρισμός-τίτλος Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, απονέμεται σε μνημεία, κτίσματα ή τοποθεσίες, τα οποία διακρίνονται παγκοσμίως για την ιστορική, πολιτιστική, καλλιτεχνική ή περιβαλλοντική σημασία τους.
Η διαχείρισή τους γίνεται από την επιτροπή παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, η οποία απαρτίζεται από 21 κράτη-εταίρους, εκλεγμένα από τη γενική συνέλευση των κρατών-εταίρων για μια καθορισμένη περίοδο.
Αρχαία μεταλλευτική ιστορία του Λαυρίου
Η αρχαία μεταλλευτική ιστορία του Λαυρίου φαίνεται να αρχίζει να διαδραματίζεται στην περιοχή του Θορικού, μία από τις σημαντικότερες αρχαίες βιομηχανικές περιοχές της Ευρώπης, που βρίσκεται στο βόρεια της πόλης.
Το θέατρο του Θορικού (Εικόνα 1) με το ιδιόμορφο ελλειψοειδές του σχήμα, οι μεταλλευτικές στοές που χρονολογούνται από τη 4η – 3η χιλιετία π. Χ, η ονομαζόμενη “Βιομηχανική πόλη” (Industrial quarter) των κλασικών χρόνων με πλήθος οικιών και «πλυντηρίων» εμπλουτισμού μεταλλεύματος, δείχνουν την ύπαρξη μιας πυκνοκατοικημένης και ακμάζουσας πόλης κατά τον 5o και 4ο αι. π. Χ., όπου η κύρια ενασχόληση των κατοίκων ήταν τα μεταλλεία του αργυρούχου μολύβδου.
Το σημαντικότερο όμως γεγονός συνέβη γύρω στο 482 π. Χ. ή και παλαιότερα, οπότε εντοπίζονται, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη στην “Αθηναίων Πολιτεία”, τα σημαντικά μολυβδούχα -πλούσια σε άργυρο- κοιτάσματα στην περιοχή “Μαρώνειας”, που οι περισσότεροι ερευνητές υποθέτουν ότι αντιστοιχεί στη σημερινή Καμάριζα (Άγιος Κωνσταντίνος).
Αποτέλεσμα ήταν να στραφεί πλέον το ενδιαφέρον των αρχαίων μεταλλευτών Δυτικά της σημερινής πόλης του Λαυρίου. Με τα έσοδα της εκμετάλλευσης του αργύρου του Λαυρίου οι Αθηναίοι δημιούργησαν έναν ισχυρό πολεμικό στόλο από τριήρεις που καταναυμάχησε τους Πέρσες στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και χρηματοδότησαν αργότερα την κατασκευή των αθάνατων μνημείων του Χρυσού αιώνα του Περικλέους.
Μολαταύτα, το αρχαίο μεταλλευτικό Λαύριο από το 6ο έως τον 19ο μ. Χ. αι, εγκαταλείφθηκε χάνοντας έτσι όλη την παλαιά του αίγλη…
Διαβάστε επίσης:
UNESCO: Αξιολογεί το Λαύριο για γεωπάρκο