Εύλογα μπορεί να εκφράσει κάποιος την ακόλουθη απορία: Μα λύθηκαν όλα τα υπόλοιπα προβλήματα για να φτάσουμε στο σημείο να ασχοληθούν οι φορολογικές αρχές με την φορολόγηση των φιλοδωρημάτων;
Κι όμως η παρέμβαση που ανακοινώνει σήμερα η κυβέρνηση ταυτόχρονα με σειρά άλλων διατάξεων που θα ενσωματωθούν στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο, γίνεται για την προστασία των εργαζομένων στους κλάδους άμεσου ενδιαφέροντος, όπως η εστίαση. Διότι το θέμα της φορολόγησης των tips δεν είναι καινούργιο. Η φορολόγηση ως εισόδημα προβλέπεται εδώ και χρόνια.
Έλεγε η διάταξη: “τα προαιρετικώς καταβαλλόμενα στον εργαζόμενο από τους πελάτες του εργοδότη φιλοδωρήματα, έναντι της παρεχόμενης σ` αυτούς εξυπηρέτησης, αποτελούν μέρος του μισθού μόνον όταν, βάσει ρητής ή σιωπηρής συμφωνίας μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου, ο πρώτος παρέχει στο δεύτερο τη δυνατότητα να λαμβάνει τα φιλοδωρήματα και αυτά εισπράττονται τακτικά, έτσι ώστε να επαυξάνουν τις αποδοχές του”. Αυτό που άλλαξε είναι ότι ξεκινήσαμε να πληρώνουμε με κάρτες και τα tips “τρελαίνοντας” το λογιστικό-ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
Τα χρήματα που αφήνουμε πάνω στο τραπέζι φορολογούνται και αυτά. Όμως τα σύστημα δεν τα βλέπει για να τα καταγράψει και να επιβάλλει αυτά που προβλέπει ο νόμος. Φτάσαμε όμως στο σημείο ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι τζίρου να μεταφέρεται στις πλατφόρμες παραγγελιών, ολοένα και περισσότεροι να αφήνουν τα φιλοδωρήματα όχι σε κέρμα ή χαρτονόμισμα αλλά σε ηλεκτρονικό λογαριασμό (τα POS έχουν σχετική πρόβλεψη) και τελικώς τα ποσά να εμφανίζονται στα ηλεκτρονικά βιβλία των επιχειρήσεων. Αυτό σήμαινε μέχρι τώρα και υποχρέωση κρατήσεων φόρων και επιβολή ασφαλιστικών εισφορών.
Τι κάνει λοιπόν το υπουργείο Οικονομικών; Βελτιώνει το θεσμικό πλαίσιο ώστε να μην αποθαρρύνει τις ηλεκτρονικές πληρωμές που είναι και το μεγάλο ζητούμενο. Ο στόχος είναι να καταγράφονται και τα tips αλλά να είναι αφορολόγητα μέχρι ένα ύψος (π.χ. 300 ευρώ τον μήνα) και στη συνέχεια να φορολογούνται κλιμακωτά. Το δημόσιο δεν θέλει να αφήσει ελεύθερα και αφορολόγητα τα φιλοδωρήματα, πολύ απλά διότι αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει “κερκόπορτα” για μείωση φανερών αποδοχών των εργαζομένων. Γι’ αυτό, θεσπίζονται διατάξεις που θα αποτρέπουν παρεμβάσεις του εργοδότη εις βάρος του εργαζόμενου.
Για παράδειγμα, θα μπορούσε κάλλιστα να σκεφτεί κάποιος ότι θα μειώσει τον ονομαστικό μισθό του εργαζόμενου κατά 300 ευρώ για να καταβληθεί αυτό το ποσό ως αφορολόγητο φιλοδώρημα, στο οποίο δεν θα επιβάλλονται ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό θα απαγορεύεται με διάταξη που θα ενσωματωθεί στη νομοθεσία.
Πηγή: thetoc.gr